Door Zij van Glutenvrij
…en dan ook nog in een bekend eigen hoekje. Ik had een glutenfout twee weken geleden en het was mijn eigen schuld. Geen nalatigheid van anderen, dommigheid of onkunde. Nee, mijn eigen stomme schuld. En het effect? Groots, om niet te zeggen explosive…In het begin van mijn dieet, had ik wel eens last van glutenstapeling of kruisbesmetting. Maar dit mensen…en misschien kwam het wel omdat ik inmiddels 3 jaar glutenvrij eet en mijn lichaam nu denkt: “Ja doei, echt niet meer!”
Maar hoe kwam het nou? Want zodra je het merkt ga je malen, malen, malen, waar is het fout gegaan? Ik had ’s middags nog een glutenvrij taartje op, bij een vriendin, zou het dan toch daar niet goed zijn gegaan? Heb ik kruimels op van mijn eigen aanrecht? Heb ik verborgen gluten op en heb ik geen idee waar het in heeft gezeten. Dat het geen lactosestapeling was wist ik wel direct. Dat komt er ook snel weer uit, maar doet geen pijn en heeft geen na-effect. Dit was een mega heftige reactie van mijn lijf, te vergelijken met een voedselvergiftiging.
Ik was de hele week al een beetje moeïg en dacht het is het een uitloper van de griep die we allemaal hier in huis gehad hebben, zware benen, zwaar lijf. Op vrijdag heb ik mezelf met de grootste moeite naar een workshop “Vingers in het groen” gesleept, alwaar ik toch de energie vond om een mooi lentestuk te maken. Trots, maar met rommelend maag-darm systeem ging ik naar huis. Ik kwam net op tijd thuis, alwaar mijn lijf met zoveel kracht al het kwade uitstootte, dat had ik nog nooit zo heftig meegemaakt. Na 3 sessies was ik helemaal leeg en begon ik te trillen. Vooral dat trillen, was me al eens opgevallen is bij mij kenmerkend voor een glutenfout. Mijn hele lichaam sloeg alarm. Wat wel fijn is, weg is weg en je kunt direct gaan herstellen. Met gezond voer, thee, water, rust en beweging. Mensen wat een dorst heb ik gehad, en nog. Het is nu twee weken geleden.
Naast dorst had ik hoofdpijn, kwam het griepgevoel in alle hevigheid terug, inclusief een naar hoestje. Darmen negeren is longen kleineren, is het credo van mijn lijf. En een mega verkoudheid met tonnen snot. Overduidelijk tekenen dat je weerstand van het ene op het andere moment totaal gereduceerd is tot 0. En buikpijn, alsof ik elke dag 100 sit-ups had gedaan, net onder je middenrif, boven je navel. Met alles wat ik at deed het pijn. Wat een effect heeft dit op een lijf! Nu in de tweede week zijn die verschijnselen bijna weg, wat nog blijft is een restje spierpijn in mijn rug en gewrichtspijn. Oh ja, want dat had ik ook en herken ik van voor mijn dieet.
Maar waar kwam het nou door? Na een nachtje op de plee en een koortsige nachtrust, kwam ik ’s ochtends beneden en intuïtief wist ik het toch meteen. Een doosje met magnesium poeder. Een merk wat ik normaal niet neem, maar had gekregen van mijn moeder. Nooit het doosje gelezen. Ik neem magnesium normaal in andere vorm en dat is veilig. Maar dat poeder, in de sorbitol, daar stond het zwart en dik gedrukt….tarwe! Een week lang heb ik dit dagelijks in alle onwetendheid en naïviteit tot mij genomen. 7 dagen heb ik beetje bij beetje mijn lijf, mijn weerstand, mijn darmen getart. Tot het zei: “Genoeg!”
Al doende leert men en zelfs de beste ervaringsdeskundigen maken dus wel eens foutjes. Waar het wel goed voor was, zo’n fout? Je weet wel weer waar je het voor doet. Mocht je na verloop van tijd twijfelen over je ziekte, omdat het al zo lang goed gaat. Hier doe je het voor! Om deze ellende te vermijden.
Zij van Glutenvrij 